NIETYPOWO

kawa

Zgadzam sie z Wrednotą

Aniaa

Zmieniłam na życzenie wielkość obrazka, a wiec czy ktoś wie co przedstaiwa ten antyczny obraz??

Cytrynka

Nie wiem ale czy to nie jest obraz z jakiejś wazy ?

frednota

Mitologia grecka i chyba Achilles, a co dalej nie mam pojecia.

Aniaa

frednota - dobrze. Ta postać po prawej stronie to Achilles. No to czesc zagadki rozwiazana, teraz pozostaje zdadnąć kim jest ta tajmnicza postać opatrywana przez Achillesa.

frednota

Patroklos?

Aniaa

Brwawo !!
BArdzo dobra odpowiedź. Obraz przedstawia Achillesa opatrywującego swojego przyjaciela Patroklosa.

no to teraz ktoś inny niech zada zagadkę .

Cytrynka

Achilles opatruje rany Patroklesa, jest malowidło wewnątrz wazy Wesoly

tela to już łatwe. Frednota to gieniusz co się zapytasz wie

frednota

Teraz mam nadzieję będzie łatwe, z jakiej książki pochodzi ten cytat:

"...Odtworzywszy ją, doszłam do wniosku, że po raz ostatni widzieliśmy Tadeusza około jedenastej czterdzieści pięć.
— Czyli prawie półtorej godziny — powiedział kapitan w zamyśleniu. — Jak to jest możliwe, żeby przeszło godzinę leżał w waszym biurze trup i żeby nikt tego nie zauważył?
— Cicho leżał, to się nie rzucał w oczy... — mruknął Leszek również w zamyśleniu. "

Benulka

Pan Tadeusz Wesoly

frednota

Benulko, nie, z tego co pamiętam to Pan Tadeusz był wierszem pisany, i raczej trupy w biurze tam nie leżały Mruga

jurek

na pewno coś z Chmielewskiej?

frednota

Dokładnie tak, Chmielewska, a może i tytuł ktoś poda. Czy potrzebna podpowiedź?

kawa

Nooooo, bardzo łatwe dla "kolekcjonerow" kryminałów - czy moze to lektóra obowiązkowa ze szkoły?.

frednota

To fragment tej samej powieści, bardzo charakterystyczny:

"Nie mogąc dyskutować z Alicją, zaczęłam myśleć w milczeniu. Przebieg tego myślenia powinnam była z góry przewidzieć, ale doprawdy czegoś takiego nie spodziewałam się nawet u siebie!
Z kąta za stołem Witolda, w który wpatrywałam się z konieczności, bo siedziałam akurat twarzą do niego, wyszedł diabeł. Autentyczny, najprawdziwszy w świecie diabeł, pokryty czarnymi, baranimi kudłami, z rogami, ogonem i na kozich kopytkach. Obszedł stół dookoła, nie wiem, jakim sposobem, bo deska dotykała do samej ściany, usiadł na krześle Witolda, założył nogę na nogę i spojrzał na mnie drwiąco.
No i co? — powiedział. — Doczekałaś się?
Ostatnim przebłyskiem świadomości pomyślałam jeszcze, że skoro nie mogę dyskutować z Alicją, to niech będzie, podyskutuję z diabłem. I rzeczywistość skończyła się definitywnie".